عقد بیع چیست؟
با توجه به اینکه عقد بیع در معاملات روزمره اشخاص کاربرد زیادی دارد ، در این مقاله قصد داریم تا به بررسی این عقد به زبان ساده بپردازیم لکن ابتدا توضیح مختصری در خصوص تعاریف عقد و قرارداد از منظر قانونی را بیان و سپس به بررسی عقد بیع می‌پردازیم.
تعریف قراداد و انواع آن
در یک تعریف کلی قرارداد، عقد، پیمان یک توافق الزام آور است میان اشخاص که حقوق و تکالیف طرفین را تعیین میکند. به تعبیر حقوقی تلاقی دو یا چند اراده در جهت ایجاد یک اثر حقوقی است. البته که در مفاهیم حقوقی میان عقد، قرارداد، پیمان و سایر واژه هایی از این قبیل اختلاف است.
ماده 183 قانون مدنی عقد را این گونه تعریف میکند
عقد عبارت است از اینکه یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد. این تعریف از نظر دکترین حقوق دارای ایراد است از جمله اینکه ممکن است یک نفر به نمایندگی دو طرف با خود معامله کند و نماینده دو نفع متقابل باشد.
اثر عقد صرفا محدود به ایجاد تعهد نیست عقد ممکن است منجر به شراکت گردد (عقد شرکت) یا منجر به زواج شود(عقد نکاح) یا منجر به ایجاد مالکیت گردد (عقد بیع) تفاوت این واژه‌ها از منظر حقوقی، امری بسیار فنی است که این امر از حوصله این مقاله خارج است.
انواع عقود
در یک تقسیم بندی کلی عقود به معین و غیر معین تقسیم می شود. حقوقدانان معتقدند که عقود معین عقودی هستند که نوع، عنوان و شرایط اختصاصی و آثار آنها در قانون ذکر گردیده و در مقابل عقود نامعین، عقودی هستند که نوع، عنوان و شرایط اختصاصی و آثار آن در قانون مشخص نشده است از نظرحقوقی این عقود تابع ماده 10 قانون مدنی و قواعد عمومی قرارداد ها می باشند.
قمار و گروبندی / مساقات / مزارعه / مضاربه / عاریه / ودیعه / قرض / کفالت / هبه / حواله / صلح / جعاله / ضمانت / رهن / وکالت / شرکت / معاوضه / اجاره / بیع
در بین عقود معین، اصطلاح عقد بیع بیش از سایر عقود برای عامه مردم آشنا بوده و استفاده از آن رایج تر و متداول تر است.
بیع در لغت به معنای خرید و فروش است و به زبانی ساده تر یعنی شخصی مال خود را در مقابل پول به دیگری واگذار می کند ودر قانون مدنی (طبق ماده 338 قانون مدنی) عبارتست از (تملیک عین به عوض معلوم) که با ایجاب و قبول فروشنده و مشتری منعقد می گردد. عقد بیع مانند هر عقد دیگری به مجرد انعقاد آثار و شرایطی برای طرفین آن ایجاد میکند. از جمله این که به مجرد وقوع آن مشتری مالک مبیع (مال موضوع معامله) و فروشنده مالک ثمن (مالی که در عوض مورد معامله پرداخت می شود) می گردد. در واقع بر اساس قانون، فروشنده در قبال دریافت مبلغی حق مالکیت خود نسبت به یک مال را در مقابل دریافت عوض معلوم به دیگری منتقل مینماید.حال این عوض می تواند ثمن (پول) یا عین باشد.
شیوه انعقاد قرارداد اجاره (بهره برداری)
شیوه انعقاد قرارداد فروش املاک
